1. اسلامی‌‌‌ندوشن، محمدعلی (1363). زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه: تحلیلی از شخصیت هفت پهلوان شاهنامه همراه با مقدمه‌‌‌ای در شناخت فردوسی (چاپ چهارم). تهران: یزدان.

2. اعظم‌‌‌کثیری، آتوسا (1390). نشانه‌‌‌شناسی هنری پهلوان در شاهنامۀ طهماسبی. رسالۀ دکتری، پژوهش هنر، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران.

3. آقاخانی‌‌‌بیژنی، محمود و همکاران (1397). بررسی و تحلیل نمادشناسی نگاره‌‌‌های هفت‌‌‌خان رستم. متن‌‌‌پژوهی ادبی، (77)، 234-211.

4. آیدنلو، سجاد (1378). رویکردی دیگر به ببر بیان در شاهنامه. نامۀ پارسی، (4)، 5 تا 17.

5. باقری‌‌‌سرکاراتی، مهری (1365). ببر بیان. آینده، سال12، 6-24.

6. بهار، محمدتقی (1370). سبک‌‌‌شناسی یا تاریخ تطور نصر فارسی (چاپ ششم). تهران: امیرکبیر.

7. بهدانی، مجید؛ مهرپویا، حسین (1389). نقش و نماد اژدها در نگارگری ایرانی. جلوه هنر، (4)، 12-5.

8. پاکباز، رویین (1396). نقاشی ایران از دیرباز تاکنون (چاپ سیزدهم). تهران: زرین و سیمین.

9. پاکتچی، احمد (1397). مفاهیم متقابل طبیعت و فرهنگ در حوزه نشانه‌‌‌شناسی فرهنگی مکتب مسکو-تارتو. مجموعه مقالات اولین هم اندیشی نشانه شناسی هنر، چاپ سوم.تهران: فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران،موسسه تالیف و ترجمه و نشر آثار هنری متن.

10. حاجیانی، ابراهیم (1379). تحلیل جامعه‌‌‌شناختی هویت ملی در ایران و طرح چند فرضیه. مطالعات ملی،(5)، 228-193.

11. حسام‌‌‌پور، سعید؛ جباره، عظیم (1389). خان و خان‌‌‌واره در حماسه‌‌‌های ملی پس از شاهنامه. فصلنامه مطالعات ملی، (2)، 152-127.

12. حسنوند، محمدکاظم؛ آخوندی، شهلا (1391). بررسی سیر تحول چهره‌‌‌نگاری در نگارگری ایران تا انتهای دوره صفوی. فصلنامه علمی پژوهشی نگره، (24)، 35-15.

13. حقایق، آذین؛ شایسته‌‌‌فر، مهناز (1393). تقابل خود و دیگری در دو نگاره از شاهنامه شاه تهماسب و شاهنامه شاه اسماعیل دوم تحلیلی بر مبنای الگوی نشانه‌‌‌شناسی فرهنگی. کیمیای هنر، (12). 66-51.

14. دارا، مریم (1386). ببر بیان تن‌‌‌پوشی باستانی یا آرزویی دیرین. چیستا، (2 و3)، 211-202.

15. ریاحی‌‌‌زمین، زهرا؛ جباره‌‌‌ناصر، عظیم (1391). بررسی کارکرد دیو در منظومه‌‌‌های پهلوانی پس ازشاهنامه. بوستان ادب، (4)، 129-99.

16. سرفراز، حسین و همکاران (1396). واکاوی نظریه فرهنگی سپهرنشانه‌‌‌ای لوتمان و کاربست آن در زمینه تحلیل مناسبات میان دین و سینما. راهبرد فرهنگ، (39).

17. سمننکو، الکسی (1396). تاروپود فرهنگ: درآمدی بر نظریه نشانه‌‌‌شناختی یوری لوتمان. ترجمۀ حسین سرفراز، تهران: علمی و فرهنگی.

18. سیوری. راجر (1372). ایران عصر صفوی. ترجمۀ کامبیز عزیزی. تهران: مرکز.

19. صفت گل، منصور (1381). ساختار نهاد و اندیشه دینی در ایران عصر صفوی: تاریخ تحولات دینی ایران در سده‌‌‌های دهم تا دوازدهم هجری قمری. تهران: خدمات فرهنگی رسا.

20. ضیمران، محمد (1386). درآمدی بر نشانه‌‌‌شناسی هنر. تهران: قصه.

21. عبداله، زهرا؛ شایسته‌‌‌فر، مهناز (1392). نقش و نماد اژدها در نگارگری ایرانی. پیکره، (4)، 58-43.

22. فردوسی، ابوالقاسم (1386). شاهنامه فردوسی. تصحیح ژول مول (چاپ دهم)، تهران: بهزاد.

23. قربان‌‌‌صباغ، محمودرضا (1392). بررسی ساختار در هفت‌‌‌خان رستم: نقدی بر کهن‌‌‌الگوی سفر قهرمان. جستارهای ادبی، (180)، 27- 56.

24. کزازی، میرجلال‌‌‌الدین؛ کمالی‌‌‌بانیانی، مهدی‌‌‌رضا (1395). تحلیل شخصیت رستم در هفت‌‌‌خان بر اساس دیدگاه‌‌‌های یونگ و فروید. فنون ادبی، (4). 16-1.

25. کن‌‌‌بای، شیلا (1391). نقاشی ایرانی. ترجمۀ مهدی حسینی (چاپ پنجم). تهران: دانشگاه هنر.

26. لوتمان، یوری؛ اوسپنسکی، باریس (1390). در باب مکانیسم نشانه‌‌‌ای فرهنگ. ترجمۀ فرزان سجودی، از کتاب مجموعه مقالات نشانه-شناسی فرهنگی، تهران: علم.

27. ماه‌‌‌وان، فاطمه (1395). اولاد دیو یا انسان؟ بررسی هویت اولاد بر مبنای نگاره‌‌‌های شاهنامه. نشریه ادب و زبان، (39)، 229-207.

28. مجلسی، امین؛ معقولی، نادیا (1398). شناسایی وجه شمایلی رستم در نگاره‌‌‌های رزم رستم وسهراب. کیمیای هنر، (33)، 112-93.

29. مقبلی، آناهیتا؛ جباری، انیسه (1392). تحول رویکردهای بصری در شاهنامه‌‌‌نگاری در منتخبی از نگاره‌‌‌های چهار شاهنامه بزرگ ایلخانی، بایسنقری، طهماسبی و رشیدا. نقش مایه .(16)، 34-23.

30. نـصراصـفهانی، محمدرضـا؛ جعفـری، طیبه (1388). کنـون زیـن سـپس هفـت‌‌‌خان آورم: رویکردی روانشناختی به هفت‌‌‌خان رسـتم و اسـفندیار. پژوهـشنامه زبـان و ادب فارسـی (گـوهرگویا)، (4)، 156-133.